Yayınlar  Yayınlara ulaşmak için tıklayınız |
|
3816 kez okundu
YorumlarHenüz yorum yapılmamış. İlk yorumu yapmak için tıklayın |
Birleşmiş Milletler ve Türkiye’de Sosyal Refah
İkinci Dünya Savaşı sonrasında yeniden şekillenen dünya düzeninin önemli aktörlerinden
birisi olan Birleşmiş Milletler genelde savaşı önleme ve barışı devam ettirme misyonuyla öne
çıkmıştır. Bu çalışmada Birleşmiş Milletlerin biraz geri planda kalan sosyal refahın gelişimine
katkısı Türkiye özelinde yaptığı çalışmalarla incelenmiştir. Birleşmiş Milletler uzmanlarının
Teknik Yardım Programları çerçevesinde Türkiye’deki yetimhanelerden hapishanelere pek
çok alanda yapılan yasal düzenlemelere ve kurumsal yapılanmalara katkıları hakkında bilgi
verilmiştir. Eserde ayrıca, Sosyal Hizmetler Enstitüsü ve Sosyal Hizmetler Akademisinin
kuruluş aşaması, müfredat hazırlanması ve benzeri konularda Birleşmiş Milletler uzmanlarının
sağladığı katkılara da yer verilmiştir.
İkinci Dünya Savaşı sonrasında yeniden şekillenen dünya düzeninin önemli aktörlerinden
birisi olan Birleşmiş Milletler genelde savaşı önleme ve barışı devam ettirme misyonuyla öne
çıkmıştır. Bu çalışmada Birleşmiş Milletlerin biraz geri planda kalan sosyal refahın gelişimine
katkısı Türkiye özelinde yaptığı çalışmalarla incelenmiştir. Birleşmiş Milletler uzmanlarının
Teknik Yardım Programları çerçevesinde Türkiye’deki yetimhanelerden hapishanelere pek
çok alanda yapılan yasal düzenlemelere ve kurumsal yapılanmalara katkıları hakkında bilgi
verilmiştir. Eserde ayrıca, Sosyal Hizmetler Enstitüsü ve Sosyal Hizmetler Akademisinin
kuruluş aşaması, müfredat hazırlanması ve benzeri konularda Birleşmiş Milletler uzmanlarının
sağladığı katkılara da yer verilmiştir.
“Darülhayr-i Âli” Doç. Dr. Hikmet Zeki Kapcı tarafından kaleme alındı. Kapcı, Osmanlı Devleti’nde önceleri vakıflar aracılığıyla sağlanan yetim ve kimsesiz çocukların korunması ve eğitilmesinin; Darülhayr-i Âli ile daha gelişmiş bir şekilde gerçekleştiğini anlatıyor.1903 yılında kurulan Darülhayr-i Âli’de sadece yetimlerin korunması ve temel eğitimi değil; meslek edinme kurslarının da yer aldığını kitap aracılığıyla öğreniyoruz.
Osmanlı Devleti’nde yetimlerin korunması ve eğitilmesi görevi öncelikle yakın akrabalarda olmakla birlikte erken zamanda vakıfların bu vazifeyi üstlendiği görülmektedir. 19. yüzyıldan itibaren ise Eytam Sandıkları ve Eytam Müdürlükleri kurulmuş, Darülaceze, Darüşşafaka, Islahhane, Sanayi Mektepleri, Darülhayr-ı Âli, Daüleytam ve Himaye-i Etfal Cemiyeti bu alanda hizmet vermiştir.
